طی چند هفته گذشته، ستاره منظومه ما بسیار شلوغ بوده و در این مدت یک سری فوران های عظیم پلاسما را راه اندازی کرده است. شاید دیدنی ترین فوران، جرم قوی تاج خورشیدی و شعله های عظیمی بود که قبل از نیمه شب 15 فوریه از همه طرف خورشید فوران کرد. از نظر اندازه، این احتمالا قوی ترین شراره خورشیدی در کلاس X است.
از آنجایی که شراره ها و جرم های خورشیدی (CME) به زمین پخش نمی شوند، ما به سختی می توانیم اثرات این طوفان ژئومغناطیسی را ببینیم. این طوفان زمانی رخ می دهد که یک شراره خورشیدی به جو زمین برخورد می کند. یکی از پیامدهای چنین طوفانی در هنگام برخورد با جو زمین، تداخل در ارتباطات و نوسانات شبکه برق و افق های قطبی است. اما تشدید این فعالیت حاکی از احتمال وقوع چنین طوفانی در آینده است. جونوی ژائو “گروه هلیسیسم شناسی در دانشگاه استنفورد می گوید:
این طوفان دومین منطقه فعال خارج از خورشید پس از طوفان سپتامبر 2017 است. اگر شدت این میدان در حین چرخش حفظ شود و به سمت زمین هدایت شود، می توانیم شعله های هشدار دهنده را مشاهده کنیم.
طبق گزارش SpaceWeatherLive که فعالیت های خورشیدی را رصد می کند، در ماه فوریه خورشید روزانه فوران می کند و این فوران ها در برخی روزها با شعله های آتش همراه بوده است. این مشعل ها از نظر قدرت در گروه M دوم هستند: مشعل M1.4 در 12 فوریه، مشعل M1 در 14 فوریه و مشعل M1.3 در 15 فوریه. پنج جرقه M کلاس نیز در ژانویه منتشر شد.
در 29 ژانویه، یک طوفان ژئومغناطیسی خفیف به 40 ماهواره استارلینک تازه پرتاب شده در مدار پایین زمین برخورد کرد. این طوفان با شعله های آتش نوع M همراه بود. بسته به سرعت مواد، معمولا چندین روز طول می کشد تا مواد خورشیدی به زمین برسد. مشعل های دیگر منتشر شده از ابتدای فوریه متعلق به کلاس C هستند.
اگرچه ترسناک به نظر می رسد، اما افزایش فعالیت خورشید در حداکثر بازه خورشیدی کاملاً طبیعی است. این بازه فعال ترین زمان چرخه خورشیدی است. دوره فعالیت خورشید معمولاً یازده سال است. هر مدار دارای حداکثر و حداقل تعریف شده است. چرخه های خورشیدی توسط میدان مغناطیسی خورشید تعیین می شود که هر یازده سال یک بار می چرخد و موقعیت قطب شمال و جنوب خورشید را تغییر می دهد.
حداقل سطح لکه های خورشیدی و حداقل مقدار گدازه خورشیدی که توسط فعالیت گدازه های خورشیدی تعیین می شود، پایان یک دوره و آغاز دوره دیگر را تعیین می کند و زمانی رخ می دهد که میدان مغناطیسی خورشید ضعیف ترین باشد. به همین دلیل میدان مغناطیسی خورشید فعالیت آن را کنترل می کند. لکه های خورشیدی مناطق موقتی با میدان های مغناطیسی قوی هستند. با این حال، دلیل خروج جرم تاج خورشیدی از مشعل ها این است که خطوط میدان مغناطیسی جدا شده و دوباره به هم وصل شده اند. آخرین حداقل خورشیدی در 19 دسامبر رخ داد. نقل قول از حساب توییتر Halo CME:
دو شراره خورشیدی در 12 فوریه 2022 آنقدر چشمگیر بودند که انیمیشن زیر را گرفتم. با این حال، موقعیت غربی اولیه آنها مانع از تأثیر جغرافیایی می شود. در حادثه بعدی، تنها قسمت دوم جنوبی ترین منطقه فوران کرد و شعله شمالی هیچ تاثیر جهانی نداشت.
لکه های خورشیدی معمولاً زمانی ایجاد می شوند که میدان مغناطیسی خورشید خم می شود. این به این دلیل است که استوای خورشیدی سریعتر از سایر عرض های جغرافیایی می چرخد. در حال حاضر 111 لکه بر روی سطح خورشید وجود دارد. با این حال، همه آنها بلافاصله فعال نیستند.
حداکثر خورشید در جولای 2025 رخ خواهد داد. پیش بینی عملکرد هر دوره دشوار است. زیرا دلیل این فعالیت ها هنوز مشخص نیست. اگرچه تخمین زده می شود که فعالیت 11.07 سال از سن سیارات باشد، دانشمندان شواهدی یافته اند که نشان می دهد در سال 2020 خورشید ممکن است وارد قوی ترین دوره ثبت شده شود. در هر صورت باید دید آیا روند فعلی چرخه خورشیدی ادامه خواهد داشت یا خیر.