انفجار فوق‌العاده رویدادی است که در پایان عمر بیشتر ستارگان غول‌پیکر رخ داده است. سوخت هسته ستاره تمام می شود، گرانش باعث فروپاشی هسته می شود و انفجار رخ می دهد. برخی از آنها قبل از انفجار و در هنگام فروپاشی هسته به سیاهچاله تبدیل می شوند. آیا ستاره های بزرگ پایان دیگری دارند؟
ستارگان Wolf-Rayet یکی از پرجرم ترین ستارگان شناخته شده در جهان هستند. قبلا تصور می شد این ستارگان در پایان عمر خود به سیاهچاله تبدیل می شوند، اما کشف جدید نشان می دهد که در پایان عمر آنها به جای تمام شدن سوخت و متلاشی شدن، لایه های بیرونی خود را با نیروی درونی زیاد تخریب می کنند. پراکنده در فضا
پراکندگی این لایه ها منجر به تشکیل سحابی جدیدی می شود که سرشار از هلیوم یونیزه، کربن و نیتروژن است، اما تقریباً بدون هیدروژن است. دمای سطح سحابی حدود 200000 کلوین است که آن را به درخشان ترین ستاره شناخته شده تبدیل می کند. از آنجایی که بیشتر این روشنایی در محدوده فرابنفش است، با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیستند.
حتی اگر لایه‌های بیرونی ستاره Wolf-Rayet تحت فشار قرار گیرند، ستاره اصلی هنوز بسیار بزرگتر از خورشید است. بنابراین ابرنواختر بودن هنوز یک گزینه است. به عبارت دیگر، روزی ستاره در نهایت سوختش تمام می شود و فروپاشی هسته، ابرنواختری ایجاد می کند.
ابرنواختر یا مه؟
نکته این است که ما می توانیم طیف عناصر داخل ابرنواختر را ببینیم. با این حال، ما هیچ طیفی مطابق با طیف ستاره Wolf-Rayet ندیدیم. این امر باعث شد که ستاره شناسان نسبت به سبک زندگی ولف رایت تردید داشته باشند و حدس بزنند که این ستاره در سکوت و بدون انفجار خواهد مرد.
تیم تحقیقاتی مطالعه داده های ابرنواختر SN 2019hgp را که توسط رصدخانه Zwicky جمع آوری شده بود، آغاز کردند.
طیف این ابرنواختر دارای نور درخشانی است که نشان دهنده وجود کربن، اکسیژن و نئون است. اما هیدروژن یا هلیوم وجود ندارد. این نشان می دهد که این خطوط طیفی توسط عناصری که مستقیماً با ابرنواختر مرتبط هستند ایجاد نشده اند. در عوض، آنها متعلق به سحابی هستند که با سرعت بیش از 1500 کیلومتر در ثانیه از ستاره اصلی دور می شود.
به عبارت دیگر، ستاره ای که قبل از انفجار ابرنواختر شکل گرفته بود توسط یک سحابی غنی از کربن، نیتروژن و نئون احاطه شده بود، در حالی که هیچ عنصر سبک تری مانند هیدروژن و هلیوم وجود نداشت. اعتقاد بر این است که مه به دلیل بادهای ستاره ای قوی گسترده شده است.
این فرضیه به خوبی با ساختار ستاره Wolf-Rayet مطابقت دارد. با این حال، محققان باید از این طریق درباره ابرنواخترها و ستارگان اطلاعات بیشتری کسب کنند تا به طور کامل نظر خود را ثابت کنند.