درمان سرطان پروستات و راه های رفع آن چیست

درمان سرطان پروستات به عوامل مختلفی مانند سرعت رشد، گسترش و گسترش سلول های سرطانی، وضعیت سیستم ایمنی و همچنین سلامت بدن و فواید و عوارض جانبی درمان سرطان پروستات بستگی دارد. . در ادامه این مقاله قصد داریم به چگونگی درمان سرطان پروستات در مراحل اولیه به درمان بیماران بپردازیم و همچنین شما را با روند درمان و راه های بهبود بیماران مبتلا به این بیماری آشنا کنیم.

درمان های سرطان پروستات عبارتند از:

رادیوتراپی

شیمی درمانی

عمل جراحي

هورمون درمانی

درمان بیولوژیکی یا ایمونوتراپی

یخ زدن بافت پروستات

در ابتدا باید توجه داشت که موارد سرطانی که با خطر کم تشخیص داده می شوند، لزوماً نیازی به درمان فوری ندارند. در برخی موارد، درمان سرطان پروستات ممکن است اصلاً مورد نیاز نباشد، اما باید تحت نظارت منظم پزشکی و نظارت فعال باشد.

آزمایش خون منظم، آزمایش رکتوم و احتمالاً بیوپسی برای نظارت بر پیشرفت سرطان استفاده می شود. اگر آزمایشات نشان دهد که سرطان در حال پیشرفت است، بیمار با جراحی یا پرتودرمانی (رادیوتراپی) درمان می شود.

نظارت فعال گزینه ای برای درمان سرطان است که به آرامی حرکت می کند و قسمت کوچکی از ناحیه پروستات را تحت تاثیر قرار می دهد. مانیتورینگ فعال همچنین زمانی استفاده می شود که فرد دارای عوارض جدی سلامتی باشد یا به قدری پیر باشد که درمان را برای بیمار بسیار دشوار کند.

درمان سرطان پروستات با شیمی درمانی

شیمی درمانی از داروها برای جلوگیری از رشد سلول های با رشد سریع از جمله سلول های سرطانی استفاده می کند. شیمی درمانی می تواند به صورت داخل وریدی، به شکل قرص یا هر دو انجام شود. شیمی درمانی ممکن است یک گزینه درمانی برای مردانی باشد که سرطان پروستات آنها به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است. همچنین می توان از آن در مواردی استفاده کرد که سرطان به هورمون درمانی پاسخ نمی دهد.

معمولاً شیمی درمانی به صورت دوره ای انجام می شود، به این معنی که پس از چند روز درمان متوالی، بیمار با نظر پزشک یا بیمار مدتی استراحت می کند. این دوره استراحت به بدن بیمار اجازه می دهد تا سلول های سالم از دست رفته در طول درمان را بازیابی کند و بدن بیمار را برای جلسه بعدی و مراحل بعدی درمان آماده می کند. همچنین برنامه درمانی بیمار با صلاحدید پزشک معالج در فواصل زمانی معین به صورت روزانه، هفتگی یا ماهانه انجام می شود.

درمان سرطان پروستات با برداشتن پروستات

جراحی پروستات و برداشتن غده پروستات (پروستاتکتومی رادیکال)، برداشتن برخی از بافت ها و غدد لنفاوی اطراف.

برش هایی در شکم ایجاد کنید

در این روش غده پروستات از طریق برش زیر شکم برداشته و خارج می شود.

خطر بی اختیاری ادرار و اختلال نعوظ را می توان به طور قابل توجهی در پروستاتکتومی رادیکال افزایش داد. البته درمان بیمار با توجه به سن، سلامت فردی و سیستم بدن و سایر عوامل می تواند انتخاب شود و بیمار یا بیمار بیمار از پزشک بخواهد که خطر درمان را برای شما توضیح دهد.

احتمال اینکه رادیوتراپی سرطان پروستات را بهبود بخشد چقدر است؟

پرتودرمانی از پرتوهای پر انرژی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. پرتودرمانی برای سرطان پروستات به دو صورت در دسترس است:

• تشعشعات خارجی (تابش خارجی)

در این روش، در حالی که دستگاهی که پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس یا پروتون‌ها را بر روی غده پروستات متمرکز می‌کند، در اطراف بدن شما دراز می‌کشید. با این روش پنج روز در هفته به مدت چندین هفته تحت پرتو درمانی قرار خواهید گرفت.

در این روش بیمار روی تخت دراز می کشد و دستگاه با توجه به ناحیه درمان به دور فرد می چرخد ​​و تا آنجا که ممکن است سلول های سرطانی را ساطع می کند.

• پرتودرمانی از بدن (براکی تراپی)

در روش دوم، دانه های رادیواکتیو به اندازه عدس با سوزن و با استفاده از سونوگرافی تزریق می شوند و در بافت پروستات شما کاشته می شوند. این دانه ها در طول درمان دوزهای نسبتاً کمی از خود ساطع می کنند و در نتیجه تشعشع متوقف می شود و نیازی به حذف آنها نیست.

عوارض جانبی پرتودرمانی می تواند شامل علائم رکتوم مانند ادرار دردناک، تکرر ادرار، یا درد هنگام دفع مدفوع شل و مدفوع باشد.

هورمون درمانی پروستات

در هورمون درمانی، بدن شما تولید هورمون تستوسترون را متوقف می کند. سلول های سرطانی از این هورمون برای رشد استفاده می کنند. اختلال در عرضه تستوسترون می تواند منجر به مرگ سلول های سرطانی یا رشد بسیار کند شود. گزینه های درمان هورمونی عبارتند از:

• داروهایی که تولید تستوسترون را در بدن متوقف می کنند عبارتند از:
• Triptorlin (Trelstar)
• هیستری (وانتاس)
• گوسرلین (زولادکس)

• لوپرولید (لوپران، الیگارد)

گاهی اوقات از داروهای دیگری نیز استفاده می شود، از جمله:

• آبیراترون (Zeitiga)
• کتوکونازول

• داروهایی که مانع از رسیدن تستوسترون به سلول های سرطانی می شوند، مانند:

• انزالوتامید (Extendi) زمانی استفاده می شود که سایر داروهای هورمون درمانی بی اثر باشند.
• فلوتامید
• نیلوتامید (نیلاندرون)
• بیکالوتامید (Casodex)
• برداشتن بیضه (ارکیکتومی): برداشتن بیضه می تواند تولید تستوسترون را در کوتاه مدت متوقف کند.

هورمون درمانی معمولاً زمانی استفاده می شود که سرطان پروستات ایجاد شده باشد و تومور کوچکتر و کندتر رشد می کند. در مرحله اول درمان سرطان پروستات، استفاده از هورمون درمانی قبل از رادیوتراپی می تواند به کاهش تومور و افزایش موفقیت رادیوتراپی (رادیوتراپی) کمک کند.

عوارض هورمون درمانی شامل گرگرفتگی، اختلال نعوظ، کاهش توده استخوانی، کاهش میل جنسی و افزایش وزن است.

درمان بیولوژیکی یا ایمونوتراپی

درمان بیولوژیکی یا ایمونوتراپی از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سلول های سرطانی استفاده می کند. نوعی ایمونوتراپی به نام sipuleucel-T یا sipuleucel-T مبتنی بر شواهد، برای درمان سرطان و استفاده از عود پروستات استفاده می شود.

این کار با نمونه برداری از برخی از سلول های ایمنی بدن و استفاده از مهندسی ژنتیک برای ارائه آنها در آزمایشگاه برای مبارزه با سرطان پروستات و در نهایت با تزریق داخل وریدی که بدن فرد مبتلا را متحول می کند، انجام می شود. در برخی موارد، چنین درمانی با پاسخ مثبت مواجه می شود. با این حال، تشخیص این روش کمی دشوار است، زیرا به چندین دوره درمانی نیاز دارد و درمان آن گران است.

درمان سرطان پروستات با انجماد بافت پروستات

کرایوسرجری انجماد بافت آسیب دیده برای از بین بردن سلول های سرطانی است. در کرایوسرجری یک سوزن بسیار نازک به کمک تصاویر اولتراسوند وارد بافت پروستات می شود. گاز بسیار سردی از طریق میله و سوزن باریک جریان می یابد که باعث یخ زدن بافت های اطراف می شود.

در مرحله بعد گاز دیگری وارد میله ها می شود که بافت ها را دوباره گرم می کند. این چرخه انجماد و گرما می تواند بافت سلول سرطانی و البته بخشی از بافت سالم اطراف را از بین ببرد.

عملکرد اولیه در درمان کرایوسرجری منجر به عوارض جدی می شود. با این حال، فن آوری های جدیدتر عوارض جانبی کمتری ایجاد می کند، سرطان را قابل کنترل تر و آسان تر می کند و این درمان را قابل تحمل تر می کند. کرایوسرجری عمدتاً یک درمان نجات بخش برای افرادی است که از پرتودرمانی یا رادیوتراپی کمکی دریافت نمی کنند.

منبع: سایت مایوکلینیک